_____________________________________________________________________________________________________________

Wstyd i zazdrość to formy ukrytego zamętu obecne w życiu każdego człowieka, które wywierają na nas przemożny potajemny wpływ i kierują naszym zachowaniem. Do tych uczuć przyznajemy się niechętnie, bo nie przynoszą nam chluby. Wstyd odczuwamy wtedy, gdy nagle urywa się interakcja z drugim człowiekiem lub popełniamy jakąś gafę; gdy dochodzi do nieporozumień, błędnych spostrzeżeń i mylnych osądów; gdy dostrzegamy puste i szydercze spojrzenia tam, gdzie spodziewaliśmy się empatii; gdy liczymy na uśmiech drugiej osoby, a widzimy w jej oczach odrazę; gdy przeżywamy osamotnienie i rozczarowanie, bo nie znajdujemy słów, by wyrazić nasze pragnienia; gdy odczuwamy potworną, beznadziejną pustkę, nie mogąc nawiązać kontaktu z drugim człowiekiem; i gdy doświadczamy otępienia, a zarazem wściekłości w wyniku spustoszeń wywołanych nadużyciem. Wszystkie te puste przestrzenie wypełnia wstyd. Czujemy wstyd, gdy ponosimy porażki. (fragm. Przedmowy)

Phil Mollon – psychoanalityk, członek Brytyjskiego Towarzystwa
Psychoanalitycznego. Przez wiele lat zajmował się tematyką wstydu i narcyzmu
oraz innymi zaburzeniami obrazu self. Tym zagadnieniom poświęcił dwie inne
książki: The Fragile Self oraz Releasing the Self: The Healing Legacy of Heinz
Kohut. Pisał też o wpływie traumy w Multiple Selves, Multiple Voices i o naturze
pamięci w publikacjach Remembering Trauma oraz Freud and False Memory.
Nakładem Oficyny Ingenium ukazał się ostatnio książka tego autora poświęcona
ADHD i spektrum autyzmu: Rozpadające się self. Psychoterapia osób dorosłych
z ADHD, w spektrum autyzmu i z zaburzeniami somatopsychicznymi.