Wpływ, jaki Melanie Klein wywarła na technikę psychoanali­tyczną, zaczyna się od analizy dziecięcej i rozciąga na dokonania jej najbliższych zwolenników i uczniów. Opracowana przez nią technika zabawy stała się podstawą współczesnej psychoanalitycznej terapii zabawą, niemal powszechnie przyjętej i szeroko stosowanej na całym świecie. W psychoanalizie osób dorosłych przesunięcie uwagi z popędów poszukujących rozładowania na relacje z obiektem podkre­śliło rolę przeniesienia, zaś w technice Klein przywiązuje większą wagę do przeniesienia, niż ma to miejsce w klasycznej technice Freuda. [...]
Oddziaływanie Klein rozciąga się także poza obszar klinicznej psychoanalizy. Koncepcja dwóch pozycji, rzucająca nowe światło na funkcjonowanie umysłu w zdrowiu i w patologii, okazała się użyteczna na wielu polach. W obrębie filozofii umysłu posługiwano się nią do objaśniania problemów takich, jak psychologiczne podstawy etyki. Poglądy Melanie Klein na rozwój aparatu psychicznego w kate­goriach projekcji i introjekcji wywarły wpływ na teorie myślenia, a jej praca nad zalążkami sublimacji i twórczości stała się bodźcem do badań w obszarze krytyki sztuki i estetyki. Jej poglądy znalazły zasto­sowanie również w dziedzinie relacji grupowych i socjologii. [...]
Wzbudzała silne emocje. Ze strony przyjaciół i bliskich współ­pracowników spotykało ją mnóstwo miłości i sympatii, a często i żarliwe oddanie. Jej bezkompromisowa postawa względem swej teorii zrodziła jej wielu wrogów, miała jednak silną osobowość i wzbudzała niemal powszechne poważanie.
(fragm. Rozdziału 13)
 
 
Hanna Segal (1918–2011) wybitna psychoanalityczka brytyjska polskiego pochodzenia, uczennica i współpracowniczka Klein. W tej książce przedstawia rozwój teorii Melanie Klein na tle wydarzeń z jej życia. Podkreśla wagę odkryć Klein i kreśli portret kobiety pełnej życia, wnikliwej i bezkompromisowej.